| Een oude dame woont zelfstandig in een woonzorgcentrum en is aangemeld voor diagnostiek vanwege haar vergeetachtigheid. Bij het huisbezoek tref ik de mevrouw samen met 1 van haar drie dochters. Ze ziet er verzorgd uit en is gastvrij. Ze valt regelmatig in herhaling, zonder dat ze dat in de gaten heeft. Er is sprake van een head-turning-sign naar haar dochter toe. Dochter corrigeert voorzichtig of helpt om de bedoelingen van haar moeder duidelijk te maken. Ze geeft aan dat ze nog veel zelf doet en niet erg vergeetachtig is. Ze heeft wel wat thuiszorg, maar dat hoort bij haar leeftijd vindt zij.
Als haar gevraagd wordt wat het grootste probleem is, vertelt zij dat ze geen contact meer heeft met dochter Dora. Mevrouw heeft 3 dochters en heeft daar altijd een goed contact mee gehad. Haar dochter Dora zag zij het meest en zij hielp haar altijd met alles. Mevrouw kan niet vertellen waarom het contact plotseling verbroken is meer dan een jaar geleden en zij raakt geëmotioneerd als het over Dora gaat. Ze heeft er veel verdriet van.
De andere twee dochters van mevrouw hebben geprobeerd om het contact tussen hun moeder en Dora weer te herstellen, maar wat ze ook deden het lukt niet. Ik vraag haar of ik contact met Dora zou mogen opnemen en na wat uitleg stemt zij uiteindelijk toe.
Wanneer ik Dora aan de telefoon heb, vertelt ze over de laatste jaren voor de contactbreuk met haar moeder. De wederkerigheid was uit hun relatie verdwenen. Haar moeder werd steeds moeilijker in de omgang, deed vaker een beroep op haar, ook laat in de avond. Haar moeder was niet meer dankbaar voor wat ze voor haar deed. Als haar moeder iets kwijt was, kreeg Dora de schuld en ze werd steeds vaker boos op haar, terwijl Dora niet goed begreep waarom. Zij vroeg zich steeds af wat er aan de hand was met haar moeder, werd er zelf erg onzeker van en kon steeds minder goed functioneren. Na een tijd werd het Dora te veel en heeft zij besloten om de relatie te verbreken.
Gedurende het telefoongesprek vertel ik aan Dora over het neuropsychologische onderzoek en het vermoeden van een vorm van dementie. Ik leg haar uit welke gedragsveranderingen bij dit ziektebeeld kunnen passen en ze geeft aan dat ze heel veel herkent in het gedrag van haar moeder. Haar zussen hadden al langere tijd aangegeven dat het niet goed ging met hun moeder. Ze had hen niet gelooft.
Ik sloot het gesprek af met de mededeling dat haar moeder niet goed begrijpt waarom er geen contact meer is en haar mist en ik gaf aan Dora aan dat zij welkom is bij het uitslaggesprek van het onderzoek.
Al met al was het een emotioneel gesprek. Aan het begin hoorde ik een dochter die probeerde haar moeder op afstand te houden vanuit zelfbescherming en aan het eind hoorde ik een dochter die begreep dat ze de afgelopen jaren het functioneren van haar moeder verkeerd had geïnterpreteerd. Ze besefte dat ze niet heeft willen zien dat moeder achteruit ging. Aan het eind van het gesprek vertelde ik nog dat dat mevrouw ook niet begreep wat er is gebeurd en dat ze dochter miste. Ik nodigde haar uit om contact met mij op te nemen, wanneer ze nog verder wilde praten.
Toen ik bij mevrouw op bezoek ging voor het uitslaggesprek zat zij met haar drie dochters om haar heen op de bank; alle onderlinge relaties waren weer goed. Ontroerend om te zien.
Wat kan een liefdevolle relatie een hoop scheuren oplopen aan het begin van een dementieproces. Duidelijk is geworden hoe belangrijk en waardevol het is om al in een zo vroeg mogelijk stadium van een dementieproces diagnostiek te doen, zodat de gedragsveranderingen als gevolg van de dementie vroegtijdig met de persoon zelf en met diens familie besproken kunnen worden om zo een verdere verwijdering te voorkomen.
|
